Heel even probeerde ze het: of het spreeuwenpotje aan ons huis geschikt zou zijn voor het bouwen van een eigen nestje. Ze rook, tikte met haar snavel, kroop er heel even in, maar verdween toen weer terug in al het groen in de binnentuin. Misschien was er dit jaar geen geschikte partner, maar een nest heeft ze in ieder geval niet gemaakt.
Twee meter verder en iets lager hangt het koolmezennestkastje. Mevrouw Koolmees inspecteerde net zo grondig als mevrouw spreeuw, maar in tegenstelling tot de gespikkelde dame, vond zij het huisje wel zeer geschikt voor het leggen van eieren.
Een maand geleden werd er heel wat heen en weer gevlogen met takjes en ander nestmateriaal. Mannetje en vrouwtje druk in de weer. Drie weken geleden werd het ineens een stuk stiller. Tot twee weken geleden we ‘sochtends hele zachte mezengeluidjes hoorden. Het nestje hangt namelijk boven ons slaapkamerraam en na enig gespiek werd ons duidelijk dat de geboortekamer goed bevolkt was.
Ondertussen was mevrouw Spreeuw minder gelukkig met het jonge geluk van haar buren. Stikjaloers volgde ze het gereil en vooral het fladderende gezeil van vader en moeder koolmees. Op een hoge tak in de Catalpa, de trompetboom, hield ze de boel in de gaten. Moeder en vader koolmees veranderden van schattige vogeltjes in waakhondjes. Als mevrouw spreeuw iets te dicht in de buurt kwam veranderde het mooie getjielp in verontrustend geschetter.
En ineens werd het mevrouw spreeuw teveel. Was het jaloezie, het lege-nestsyndroom, of dat van baron von Munchausen of een andere geestelijke gemoedstoestand? Onder de stomverbaasde blikken van de bewoners en buren van dit huis vloog mevrouw Spreeuw op een onbewaakt ogenblik naar het nestkastje van de mezen. Ze landde op het stokje voor de ingang, stopte haar kop naar binnen en aan haar lijf te zien was ze niet bezig met het uitdelen van kusjes.
Vader en moeder Mees kwamen schreeuwend aangevlogen. Moeder Mees vloog mevrouw Spreeuw aan, pikte haar in de nek, in de rug, maar als een torpedo bleef het spreeuwenvrouwtje op haar plek. Wat was ze in godsnaam aan het doen? Vogels eten kleine piertjes en slakjes en minivliegjes, maar eten spreeuwen mezenjongen?
We besloten het antwoord niet af te wachten. Een welgemikte kleine steen landde niet al te hard maar wel doeltreffend op de gespikkelde veren van de aanvalster. Die schrok zich het leplazerus en koos het hazeluchtpad. Krijsend vloog ze weg, als een speer verdween ze naar een andere buurt. We hebben haar niet teruggezien.
De mezenbaby’s zijn inmiddels zo groot dat we de kopjes soms door het piepkleine gaatje heen kunnen zien. Ze oefenen zo hard voor de auditie van het mezenkoor dat we de wekker niet meer hoeven te zetten. Maar dat liever dan op een morgen wakker worden met een nest mezenlijkjes voor de deur. Ingrijpen in de natuur? Ja natuurlijk!
Voordaan, 22 mei 2006
Mooie redding ! Nooit van jaloerse vogels gehoord, misschien iets nieuws voor de wetenschap. Wij hebben geen succes met onze kastjes, veel kijkers, geen kopers. Wel jonge mezen in de tuin, je kunt ze zo aaien of oprapen. Heerlijk !
@ Woudje: nu word ik nieuwsgierig! Vertel!
Da’s een meer doeltreffende steen dan die van Bas Haring naar het buur-konijn.
ingrijpen in de natuur? Ja natuurlijk!
Zeker weten. Ik doe de hele dag niet anders met al die anti-biotica.
Hoe was het om zonder pc in Limburg te zijn?
groet T
Echt adembenemend dit! Ingrijpen mag, zeker als het om nieuw leven gaat 🙂
Leuk die reacties!
Voordaan, vers 1!!
Wie de zwakkere in nood ziet werpe de eerste steen (Voordaan, vers 1) ;-)))
voor zwakkeren moet een steen durven oprapen ?:)
@Voordaan en Helena
De link met Verdonk leggen vind ik te …….. Juist!
@ Therataal: iedere gelijkenis met bestaande personen en werkelijke situaties berust op toeval ;-)) De meesjes en de spreeuw bestaan echt…
Je kunt leuk vertellen, maar dat wist je vast al. Er gebeuren spannende dingen in je eigen achtertuin, nietwaar? Maar een spreeuw met Verdonk vergelijken, vind ik toch wat zielig voor de ongelukkige spreeuw…
@ Trullenhoedster: Ja, je kijkt ineens heel anders naar vogels hè! Helemaal niet zo gezellig (dat gekwetter is dus soms echt oorlogsdreiging!)
@ Marlis: in dit geval meisjes!
@ Wessel: grappig: op dit moment hangt er een webcam in het nest van een gierzwaluw ergens in Utrecht, en die vogel was best zeldzaam in de randstad. Nu wordt er meer aandacht aan de vogels besteed dus hopelijk gaat het beter. Goed idee vonden wij, die webcam. Qua spionage moeten we dat volgend jaar maar gaan doen!
@ Helena: wat heerlijk dat jij de link legt met Verdonk. Dat voelde ik ook toen ik het hele gebeuren beschreef.
Ik wilde zelf graag van die voorpagina weg. Dit voelt veel beter: in de luwte. Die niet zo luw is als je over Verdonk schrijft overigens ;-))) Minder frequent en het zou fijn zijn als de voorpagina eens flink bestormd gaat worden door anderen!
Ik zit hier heel goed en fijn dat jullie nog steeds langs komen…
Goed ingegrepen! En een prachtig verhaal over een vogelfamilie die door een spreeuw wordt aangevallen.. zou het spreeuw Verdonk zijn? Gelukkig is in dit geval goed ingegrepen en kan familie Koolmees blijven!
Ik begrijp na enig nadenken overigens toch niet zo goed waarom je je hebt teruggetrokken uit de door de redactie aanbevolen voorpagina.. wellicht schrijf je minder maar je stukjes zijn toch nog steeds goed?
Maar onderwijl weten we nog steeds niet zéker wat de spreeuw daar uitspookte in de nestkast van de mezen. Wellicht was het iets veel onschuldigers dan wij denken. Had je geen webcam in de mezenkast kunnen hangen? Wellicht een idee voor volgend jaar.
rare jongens die spreeuwen 🙂
Ha, dappere stenenwerpster! Ja, volgens mij zijn legenestvogels wel degelijk jaloers. Onze eenpotige merel is het niet gelukt een nestje groot te brengen. En wat doet ze: regelmatig de meesjes van de buren wegjagen (gelukkig nog niet het nestkastje gevonden). Maar als er een meesje in de tuin zit, wordt het steevast weggejaagd…